De laatste twee dagen

110F

Zo, nog even een laatste krabbel. We zitten op dit moment in het Radisson Airport North hotel in Phoenix en hebben net de auto ingeleverd. Die zullen we missen als we thuis weer in onze Peugeot/Fiësta stappen! We hebben ruim 2800 miles (4500 km) gereden met deze heerlijke auto.

Gisteren zijn we van Sedona via Watson Lake Park (via een hele mooie bergweg) richting Phoenix gereden. Bij Watson Lake Park hebben we even lekker gezeten en een broodje (subway) gegeten. Een leuk meer met veel krabben/ kreeften/ vogels/etc.

We hebben het de laatste 2 dagen erg warm gehad, net of er constant een warme fohn aanstaat. Vandaag was gemiddeld 110F, maar we hebben het ook 113F (45C) zien worden. Wel beter uit te houden dan in Nederland, want de luchtvochtigheid is erg laag.

Vanochtend nog even lekker gerelaxt bij het zwembad van het Double Tree Paridise Valley Resort. We hoefden hier pas om 12 uur uit te checken. Daarna hebben we nog even een paar winkels bezocht om de laatste centen uit te geven (Borders, Wal-mart, Arizona Mills Outlet)!

Het is nu 21.00 uur en de wekker gaat morgen om 6.00 uur, we gaan dan even douchen en ontbijten en nemen de shuttle van 7.00 uur naar het vliegveld (5 minuten hiervandaan). Als alles goed gaat, vliegen we om 8.55 uur en zijn we (met een tussenstop in Philadelphia) om 8.00 uur de volgende dag (1 juli) weer in Nederland (of eigenlijk Brussel) waar Jan ons komt halen.

Bedankt voor het meelezen en jullie mailtjes/smsjes/reacties. Erg leuk om te horen dat jullie hebben meegelezen.

Happy Birthday

Vandaag zijn Saskia en Shanice jarig.

Van harte gefeliciteerd vanuit Sedona! Maak er een leuke dag van. Gelukkig is het in Nederland nu ook lekker weer.

Liefs, Julian en Nicoline

Dag 23: Sedona

98F

Vandaag stond de jeep tour op de agenda! Het was erg leuk! Samen met 5 anderen en een gids hebben we de Broken Arrow tour gedaan. Nou ja, en met nog heel veel andere toeristen! Rondom ons reden nl. nog 3 andere jeeps. Aan de ene kant erg leuk omdat je dan kon zien hoe schuin je wel niet ging, aan de andere kant is het natuurlijk wel massa-toerisme. Toen we aan het begin van de tour kwamen, lag er een grote rotsblok midden op de weg. We vonden het prachtig dat we hier overheen konden. Haha, maar dat was nog maar het begin. We schommelden naar onze eerste stop. Deze was boven op een rots (waar we inderdaad gewoon met de auto op reden) en die werd de ‘submarine’ genoemd. Het was een grote rots met een bult aan de voor-en achterkant en hierdoor een beetje op een onderzeeër leek. Hier heeft de gids uitgelegd hoe de rotsen ontstaan zijn en heeft hij laten zien waar we nog naar toe zouden rijden. We kwamen af en toe steile hellingen en grote rotsblokken tegen, maar dat was geen probleem voor onze jeep. Bij de tweede stop stond nog een aguave-plant die in bloei stond. Hier hebben we ook een groepsfoto voor de jeep gemaakt. We zouden nu beginnen aan het laatste en meest steile stuk, en dat hebben we geweten! Het was erg leuk en sommige stukken waren echt 45 graden naar beneden. Ongelofelijk dat je daar kunt rijden met een auto! Eén van de stukken noemen ze ‘road of no return’, nou we hadden daar inderdaad niet terug gekund.

Dag 22: Van Flagstaff naar Sedona

95F

Via de 89a zijn we van Flagstaff naar Sedona gereden. Dat is slechts 30 mijl, maar in temperatuur scheelt het zo’n 20F. Dus we gingen van 75F naar 95F, dat was weer even wennen. Het begin van de route gaat via switchbacks naar beneden. Een route via heel veel bos (dat zijn we niet meer gewend na het rotsige Utah). Er zijn op dit moment trouwens bosbranden in de omgeving (vnml. het noordoosten van Flagstaff), maar daar hebben we geen last van gehad. Onderweg kwamen we nog langs Slide Rock State Park, maar daar stond een behoorlijke file voor, dus zijn we maar doorgereden. In Sedona zijn we nog even naar de Chapel of the Holy Cross geweest. Dit is een kapel die in de rotsen is gebouwd.
Daarna hebben we eigenlijk een beetje doelloos rondgereden, want elke plek waar we wilden lunchen stond dat je een Red Rock Pass nodig had om daar te mogen parkeren. En die hadden we niet! Uiteindelijk zijn we uitgekomen bij Red Rock State Park. Hier hebben we een kleine wandeling gemaakt en onze broodjes op een bruggetje boven een beekje (in de schaduw) opgegeten. Alleen zat ik daar niet zo heel erg rustig. Bij het Visitor centre stond nl een bordje: Natural habitat of rattlesnakes and tarantulas… Beren vind ik niet erg, maar slangen en spinnen, daar heb ik het niet op! Dus bij elk geluidje en ritseltje zat ik ongeveer op Julians nek!
’s Middags nog even lekker gerelaxt bij het zwembad en daarna een heerlijke salade gegeten in Sedona. Ook hebben we de Broken Arrow tour bij Pink Jeep Tours gereserveerd voor morgenmiddag.

Dag 21: Van Grand Canyon - Flagstaff

80F

Toen we vanochtend wakker werden (gelukkig koelde het 's avonds af dus het was redelijk vol te houden in de cabin), hadden we een paar regendruppels! Eigenlijk was het dus perfect weer om te wandelen, maar we zijn bij ons besluit gebleven en zijn de Grand Canyon niet ingewandeld. We hebben op het gemakje ontbeten en zijn nog even naar Mather point gegaan voor een paar foto’s. Daarna zijn we via Valle en het planes of fame museum naar Flagstaff gereden. We zijn heel even binnen geweest bij het planes of fames musuem. Het was er een drukke bedoening, want men was bezig met de voorbereidingen voor een vliegshow voor morgen. Die zouden we dus missen, maar het was wel leuk om daar even rond te lopen. Ze waren bezig met een testvlucht met een oude Mustang (nee, ik weet helemaal niets van vliegtuigen, maar dat werd ons verteld!) en alle andere vliegtuigen werden flink opgepoetst. Daarna doorgereden naar Flagstaff. Omdat we nog een beetje te vroeg waren voor het hotel, zijn we even naar de Flagstaff Mall gereden, maar dat was niet echt ons ding. Om een uurtje of drie hebben we ingecheckt en hebben we even gerelaxt op de hotelkamer. Om half vijf zijn we naar de bioscoop geweest en hebben hier naar Knight and Day met Cameron Diaz en Tom Cruise geweest. Een actie comedy, wij vonden hem erg vermakelijk. Hij werd bij de reviews een beetje afgekraakt, maar ja een actie comedy moet ook een beetje dat ‘niet bij nadenken-lekker kijken’ gevoel geven. Dus volgens ons een aanrader! Het was vandaag de hele dag zwaar bewolkt, maar toen we uit de bios kwamen was de lucht weer helemaal blauw.
Vanavond een heerlijke steak bij Sizzlers gegeten. Dat is toch wel één van onze favoriete tenten in Amerika, helaas nog maar de eerste die we zijn tegengekomen

Dag 20: Van Page naar Grand Canyon

91F

Vanochtend op weg gegaan naar de Lower Antelope Canyon. In 2004 hebben we de Upper bezocht en dat was één van de hoogtepunten van onze vakantie. We hadden gehoopt dat we de canyon in konden zonder gids, maar er waren helaas alleen guided tours. We hebben toen even staan twijfelen of we wel of niet zouden gaan. Uiteindelijk toch maar besloten om het wel te doen, want we wilden er achteraf geen spijt hebben. Dus toch maar tickets gekocht en dat was een goede keuze! Ze zagen ons statief en kregen toen meteen een soort Photo pass mee. Hiermee mochten we langer in de canyon blijven en we hoefden de groep niet te volgen. In de canyon zou een man (Sam) staan die ons tips kon geven voor mooie fotospots. Dus uiteindelijk konden we toch ons eigen tempo bepalen. Ook de Lower canyon vonden we erg mooi. We waren ook op een mooi tijdstip (start van de tour om 10.00) want op een gegeven moment kwam er op één plek in de canyon 3 lichtstralen tot de grond, prachtig! Na lekker op ons gemakje al het moois bekeken te hebben, zijn we doorgereden naar Horseshoebend. Dit is een uitkijkpunt waar je in een kwartiertje naar toe wandelt. We waren bang dat het veel op Goosenecks zou lijken, maar we zijn toch blij dat we de wandeling hebben gemaakt, want die twee zijn eigenlijk niet echt te vergelijken. Het water was erg helder, we vonden dit uitkijkpunt eigenlijk mooier dan Goosenecks. Vervolgens begonnen aan de rit naar de Grand Canyon. Bij Cameron zijn we nog even gestopt bij de Trading Post (hier was het inmiddels 104F, erg warm) voor een broodje. Daarna onze route vervolgd en op een radiozender kwamen nog even wat klassiekertjes uit de jaren 60/70 langs (Elvis, Jerry Lewis, Chuck Berry, Rightious Brothers, en nog veel meer). We kunnen hier echt weinig zenders goed ontvangen via de radio, dat is wel jammer.
De Grand Canyon zijn we ingereden via de oostingang en we hebben bij een paar punten nog even van het uitzicht genoten. Rond een uur of vier zijn we gaan inchecken. Er stond al een behoorlijke rij, maar het ging best snel. We slapen in Maswik Lodge en hebben een soort van vierkante cabin waar 4 huisjes inzitten. Er is helaas geen airco, alleen een fan. We hebben wel een douche en toilet. Het is erg warm in de cabin dus we zetten alle ramen open en halen iets te eten. Julian kijkt nog even een stukje van de NBA 2010 Draft en rond half zes lopen we naar het beginpunt van de westrim. Je kunt de westrim alleen bereiken met een shuttlebus. We zijn met de bus naar Mohavi point gegaan en hebben hier op het gemakje rondgelopen en een aantal foto’s gemaakt. Het is vandaag wederom onbewolkt, dus lastig om een zonsondergang te fotograferen. Daarna nog even met de bus naar Hopi point. Hopi point is een bekende plek om de zonsondergang te fotograferen, dus we waren hier niet alleen! Vervolgens weer terug met de bus naar de Village. Omdat we alleen een hotdog hadden gegeten, heeft Julian nog een burrito gehaald en heb ik nog wat salsa en chips gehaald. Dat smaakte goed! Nu zitten we een herhaling van de wedstrijd Nederland – Cameroen te kijken. Omdat de wedstrijd voor ons middag op de dag werd uitgezonden, konden we niet kijken. Gelukkig heeft Karin ons op de hoogte gehouden van de scores.

We hebben overigens besloten om morgen niet de Grand Canyon in te wandelen. Het is erg warm en we hebben geen zin om dan omhoog te wandelen. Dus we gaan morgen nog even op het gemakje bij de rim kijken en gaan dan richting Flagstaff.

Dag 19: Page

98F

Vandaag hebben we een speedboot gehuurd. Het was hartstikke leuk! Hier in Amerika krijg je zo’n boot gewoon mee, terwijl je in Nederland een vaarbewijs nodig hebt. We wilden wel eens weten hoe dat voelt op zo’n snelle boot, dus hebben we deze kans gepakt. Het weer was vandaag weer super: alleen maar zon. We zijn naar Antelope Point Marina gereden en hebben onze auto daar geparkeerd. Het was even zoeken waar we nu heen moesten, want dit stond niet duidelijk aangegeven. Toen we het uiteindelijk hadden gevonden, moesten we nog geen 500 meter lopen naar het begin van de haven over een soort van steiger. Hier reden van die golfkarretjes af en aan om mensen van de kant naar de bootverhuur te brengen, typisch Amerikaans: ze hebben overal baantjes voor gecreëerd (wij hebben natuurlijk gewoon gelopen!). We hebben ons gemeld en we konden kiezen tussen een skiboat of een deck cruiser. De skiboat was iets duurder, maar die ging dan ook veel harder, daarom hebben we voor de skiboat gekozen! We hadden de boot voor 2 uur gehuurd. We werden naar onze boot gebracht en er werd gevraagd of we ervaring hadden (nee dus). Toen kregen we een zeer korte uitleg over de knoppen en hoe we moesten varen en toen mochten we gaan! Niks geen uitgebreide instructie of uitleg waarbij iemand het voordeed, nee hoor: you’re all set to go! Julian had net de boot van de steiger afgevaren en toen was de instructeur zijn clipboard vergeten… Nou dan is het best lastig om weer terug te gaan. Het is niet makkelijk om de boot te besturen als je heel zachtjes vaart. Maar goed, het is gelukt. De haven uit mochten we nog geen golven maken dus moesten we erg langzaam varen. Daarna mocht de power erop! In het begin was het nog een beetje onwennig, maar Julian kreeg de smaak goed te pakken en binnen 10 minuten leek hij wel een ervaren kapitein die over het water zwierde! In het begin ben ik wel meteen mijn t-shirt verloren… we gingen opeens erg snel en hadden niet al onze spullen opgeborgen, dus mijn t-shirt ging de lucht in en vervolgens het water. Eerst zagen we hem nog wel liggen, dus zijn we omgedraaid, maar daarna zagen we m niet meer, dus helaas pindakaas.
Ik heb ook nog even achter het stuur gezeten. In het begin vond ik het eng, maar dat komt omdat de boot erg snel reageert en als je langzaam vaart dan lijkt het net of je de verkeerde kant op gaat. Dus gas erop en alles kwam goed! We zijn eerst een stukje de Navajo Canyon ingevaren en toen nog een stukje de andere kant op. Af en toe even stil gelegen om wat te eten en te zwemmen, maar verder lekker gecruised! Om 2 uur de boot weer ingeleverd en terug gegaan naar het hotel. Daar om een andere kamer gevraagd omdat de airco lekte. Vervolgens heb ik nog even lekker bij het zwembad gelegen en heeft Julian nog wat geïnternet. We hebben net gegeten, een ijsje gehaald en kijken nu lekker een beetje tv en werken het verslag bij. Morgen gaan we richting de Grand Canyon.

Bijgewerkt

We zijn weer helemaal bij met het verslag. Ook dag 14 staat er (eindelijk) op. We hadden in Moab en Monument Valley niet zo'n beste internetverbinding, vandaar. Ook de fotopagina is weer bijgewerkt.

Groetjes uit het warme Page!

Dag 18: Van Monument Valley naar Page

95F

Voor Page hadden we nog geen overnachting geboekt van te voren. Op de camping in Moab hebben we besloten om gewoon voor lekker luxe te kiezen en hebben we het Courtyard geboekt. Julian is vanochtend weer lekker vroeg wakker dus we douchen, eten en gaan op pad. Omdat we in Page weer in een andere tijdzone terechtkomen zijn we hier erg vroeg. We gaan even langs de Walmart en halen dan een broodje bij de Subway. We besluiten dit broodje op te eten bij Lone Rock. Dit is een strand aan de noordkant van Lake Powell waar je met de auto op kunt rijden (9 miles na de Glen Canyon Dam). Dat willen we wel eens zien… en we zijn niet de enigen. We rijden het strand op en zien overal campers staan. Het doet ons een beetje denken aan het Veerse Meer, alleen zijn de campers, caravans, tenten, bbq’s etc. drie keer zo groot. Julian zwemt nog even in Lake Powell en we eten ons broodje op. Een hond vindt mij zo aaardig dat hij gewoon zijn poot even optilt en tegen mijn stoel aanpiest. NOT funny, alhoewel Julian dubbel ligt. Om een uurtje of 1 rijden we naar het hotel en checken in. Heerlijk om weer een gewoon bed en goede airco te hebben (ja we geven het gewoon toe: we zijn verwend!). Ik ga even de was draaien, maar de wasmachines zijn ‘out of order’. Das niet zo handig want we zijn bijna door onze kleren heen en hierna gaan we naar de Grand Canyon en daar kunnen we vast niet wassen. Dus even langs de receptie. Ik kan mijn was aan hun geven voor 10 dollar of zelf naar een Laundromat gaan en het dan zelf doen. Tsja, dat kost ook weer zo’n 2,5 a 3 uur en ik heb zin om naar het zwembad te gaan… dus toch maar de was afgegeven (hopelijk krijgen we alles terug en zijn de kleren niet te veel gekrompen) en zelf lekker naar het zwembad gegaan. De was is uiterlijk morgenmiddag terug en we slapen hier 2 nachten dus dat is geen probleem. Het is erg warm bij het zwembad. Ondanks dat we nu al 2,5 week prachtig weer hebben en veel buiten zijn geweest, verbrand Julian al binnen het uur. We gaan dus terug naar de kamer en schrijven het verslag van dag 16 en 17. Om half zes gaan we eten bij Bonkers. Stond op tripadvisor op nr. 1 en het was inderdaad lekker (we hadden zalm) en de bediening was goed en snel. Dus we hebben een flinke tip achter gelaten. We zijn net terug en krijgen een belletje dat de was klaar is, dat is snel!

Dag 17: Van Moab naar Monument Valley

90F

Vanochtend ook weer redelijk op tijd opgestaan. Het is erg warm in onze cabin in Moab. Op de site van de camping staat dat er airco in zit, maar het is meer een blower die ontzettend veel lawaai maakt. Ook het internet is of erg traag of werkt helemaal niet (vandaar dat we wat achter lopen met het verslag). We hebben al onze spullen weer ingepakt en in de auto gestouwd! Via een aantal saaie uitgestorven dorpjes rijden we naar Monument Valley. Vlak voor Monument Valley rijden we nog even naar Goosenecks State Park. Een mooi uitzichtpunt waar je kijkt naar een rivier die de vorm van 2 slingerende ganzennekken heeft. Ook weer onmogelijk om op de foto te zetten! Daarna nog even omhoog via de Moki Dugway naar Muley Point. Moki Dugway is een deel van een gewone doorgaande route, maar er is een 3 mijl onverharde gravelweg wat dus Moki Dugway heet. Deze 3 mijl gaat ook weer slingerend omhoog. We vonden het leuk om te rijden en ook het uitzicht was weer erg weids, maar supermooi vinden we het niet. We keren weer om en vervolgen onze weg naar Monument Valley. We rijden eerst naar de camping (ja, we hebben weer een cabin!) en kunnen al inchecken. We relaxen even lekker. In deze cabin werkt de airco zo goed dat het ijskoud is en lager zetten lukt niet. We laten hem toch maar aan staan want het is buiten rond de 90F. Om een uur of vier gaan we naar Monument Valley. Hier maken we het bekende 17-miles rondje met de eigen auto. Het hobbelt behoorlijk en er zitten veel kuilen en grote keien in de weg. We zien veel ‘gewone’ auto’s rondrijden en zijn verbaasd dat die niet vast komen te zitten. Wij zouden nooit in onze eigen hier rond gaan rijden! Het is inmiddels erg heiig geworden en aan de ene kant is dat erg jammer, want we kunnen nu niet echt genieten van de mooie eenzame rotsen in een vlak landschap, aan de andere kant geeft het juist iets mystieks aan Monument Valley. Als we de ronde gereden hebben rijden we via de winkel terug naar de camping en gaan lekker bbq-en. ’s Avonds zitten we heerlijk buiten aan de picknicktafel te lezen en te internetten.

Dag 16: Canyonlands

87F

Na weer een erg warme nacht (en dus weinig slaap), probeerde ik eerst een verjaardagskaartje naar Pa te sturen. Dit mocht helaas niet lukken, vanwege de zeer trage internetverbinding. Gelukkig was hij wel online en konden we hem op deze manier feliciteren. Ook hebben we een hoera berichtje op ons blog geplaatst. Nadat we gegeten en gedoucht hadden zijn we op weg gegaan naar Death Horse Point State Park. Dit is een nog niet zo bekend State Park, maar is ontzettend mooi. Het park is niet zo groot, maar heeft wel geweldige uitzichten (wel lastig om op de foto te zetten). Daarna doorgereden naar het Island in the Sky district in Canyonlands. Daar hebben we eerst een korte wandeling gemaakt naar Mesa Arch. Ook hebben we de 2 grootste uitzichtpunten, Green River overlook en Grand View point bekeken. Nadat we nog even hadden gepicnicked zijn we teruggereden naar de ingang van het park en hebben hier een de onverharde weg (Shafer en Potash road) teruggenomen naar Moab. Deze weg is alleen bedoeld voor 4x4 high clearance vehicles. De weg was enorm bumpy en overal laggen grote stukken rots op de weg. Het begin is de shafer trail en daar ga je via een slingerweg naar beneden naar de bodem van de canyon. Af en toe kon je nauwelijks stapvoets rijden vanwege de slechte weg. Sommige stukken waren zo smal dat er maar 1 auto tegelijkertijd kon rijden, dus soms moest je even op een tegenligger wachten. Nicoline vond het af en toe behoorlijk eng, maar ik heb me prima vermaakt. Op ongeveer de helft rijd je met de auto vlak langs de Colorado River. Daar hebben we nog even wat foto’s van gemaakt. Op het eind van de potash road kom je nog langs een zout water bassin. De rooie rotsen tekenen mooi af tegenover het blauwe water van de bassins. Weer terug bij onze cabin op de camping hebben we lekker gebbqd. Daarna zijn we nog naar Moab gereden voor een kopje koffie en thee. Dat is helaas niet gelukt. Wel hebben we nog een aantal kaartjes gekocht voor de oma’s.

Hoera!

Jan, gefeliciteerd met je verjaardag! (ik mag van Julian je leeftijd niet vermelden...) We nemen vanmiddag een drankje op je (als dat kan hier in de mormonenstaat op zondag).

Fijne dag gewenst vanuit de States!

Dag 15: Arches

94F

Vanochtend weer op tijd opgestaan. Deels omdat we niet echt goed hebben geslapen ivm de warmte, en deels omdat we nog even de tweede helft van het Nederlands elftal wilden zien. We hebben in onze cabin geen tv, dus we hebben via internet gekeken. Om 8 uur nog even langs de campingwinkel om ijs voor de koelbox en nog wat te eten voor onze hike gehaald. Vanochtend hebben we de Fiery Furnace guided tour (met een ranger en 25 andere toeristen) gedaan. Het was een leuke wandeling en onze ranger kon leuk vertellen over de opbouw/structuur en nog veel meer van de verschillende soorten gesteenten, water in de canyon, de planten die er groeien en de beesten die er leven. Ook zijn we tijdens de tour verschillende arches tegengekomen (skullface, surprise, kissing turtles). Leuk was dat je af en toe lekker moest klauteren. En het grootste gedeelte van de wandeling was in de schaduw, dus dat was ook mooi meegenomen. Er was ook één pothole (kuil in rots waar water in staat) waar nu al 7 jaar water in staat. Dat is heel bijzonder omdat er slechts 9 inches regenwater valt in Arches. Na deze tour zijn we terug richting de camping gereden. Op de heenweg hadden we gezien dat we erg weinig benzine hadden (50 miles to empty) en alhoewel de heenweg geen 25 miles waren, liep de meter toch verschrikkelijk hard naar beneden. We hebben peentjes gezweten, omdat we de airco hadden uitgedaan om benzine te sparen en omdat we hoopten op tijd bij een tank te zijn. En als het buiten rond de 35C is, dan wordt het snel heel warm in de auto. Toen we bij de uitgang van het park kwamen hadden we nog 5 miles to empty… En toen we EINDELIJK bij het benzinestation waren stond er: 1 miles to empty. Pfff, wat waren we opgelucht. Daarna nog even shoppen bij de city market en terug naar de camping om een beetje te relaxen. Heb ook nog even naar huis gebeld. Toch fijn om de stem van je moeder en zus even te horen, das toch weer anders dan msn of mail. Daarna (in de schaduw) bij het zwembad gelegen. Het is te warm om iets anders te doen.
Om 17 uur gegeten bij Denny’s en toen weer terug naar Arches. We zijn nog even gestopt bij Balanced Rock en daarna door naar het beginpunt om naar Delicate Arch te wandelen. Het was nog net zo warm als overdag en de hike gaat behoorlijk omhoog, dus dat viel nog niet mee. Uiteindelijk waren we in een kleine drie kwartier boven en hebben we daar heerlijk genoten (met een heleboel anderen!) van de steeds lagerstaande zon op deze arch.

Dag 14: Torrey - Moab

87F

Inmiddels zijn we al weer 5 dagen verder en moet ik nog steeds het verslag van deze dag schrijven. Dat is hard nadenken!

Het was in ieder geval een hele mooie, maar volle dag. We zijn vandaag van Torrey naar Moab gereden. Vanuit Torrey hebben we eerst nog een kort bezoekje gebracht aan Capitol Reef. Eerst hebben we de scenic drive gereden (en nog twee korte onverharde wegen, Grand Wash en Capitol Gorge). Daarna maken we de wandeling naar de Hickman Bridge, een natuurlijke stenen brug van bijna 40 meter breed en hoog. We rijden vervolgens Capitol Reef uit richting Moab. Na ongeveer 50 mijl nemen we de afslag naar Goblin Valley State Park. Dit is een klein park waarin allemaal vreemd gevormde rotsen in staan. Je kunt hier gewoon doorheen wandelen en op de rotsen klimmen. Met een beetje fantasie kun je sommige rotsen een leuke naam geven! We lopen hier een uurtje rond, eten wat en gaan vervolgens door naar Little Wild Horse Canyon. Dit is echt een hele mooie canyon. Sommige stukken zijn erg smal en je moet er dan soms ook echt doorheen klimmen. Op sommige stukken stond ook nog water in de canyon. Andere mensen zagen we wel door het water heen waden (water kwam ongeveer tot de knieën), maar aangezien we geen natte schoenen en sokken wilden zijn we hier maar overheen geklauterd. Erg vermoeiend, maar wel leuk om te doen. Een groot deel van deze canyon lag gelukkig in de schaduw, want het was inmiddels best warm geworden. Toen we op drie kwart van de canyon waren was het inmiddels half vijf geworden. Aangezien we nog minimaal 1,5 uur moesten terug wandelen naar de auto en nog naar Moab moesten (zo’n 2 uur rijden) zijn we omgekeerd. Een beetje met pijn in ons hart want we vonden het hier erg mooi en de wandeling was erg leuk. Onderweg hebben we bij Green River even wat te eten gehaald. Eenmaal op de camping de sleutel van onze cabin voor de komende 3 dagen gehaald en ons geïnstalleerd.

Dag 13: Bryce - Torrey

72F

Vanochtend lekker rustig aan gedaan, nu zijn we wel genoeg vroeg op gestaan in de vakantie! Julian heeft niet zo goed geslapen, maar ik heb prima geslapen, haha. Vanavond slapen we weer in een hotel, maar daarna weer 3 nachten in een cabin dus dat wordt nog wat! We rijden rond half elf weg en maken eerst nog een korte wandeling net buiten Bryce naar een kleine waterval bij de Mossy Cave trail. Daarna stappen we de auto weer in en beginnen aan de rit van vandaag. Tussen Escalente en Boulder rijden we echt over een supermooie weg (nou ja, de weg is niet zo mooi, maar het uitzicht is geweldig). Bij Boulder pakken we de Burr Trail. De eerste 36 mijl is dit een verharde weg en daarna wordt het een onverharde weg richting de UT-24. De Burr trail zelf vonden we prachtig en het begin van de onverharde route ook. Het laatste stuk van het onverharde deel is wel mooi maar niet zo bijzonder als de rest van de route. Overigens hoeven we voorlopig niet op de powerplate, we zijn behoorlijk door elkaar geshaked! Nadat we weer op de verharde weg zijn gekomen, moeten we een stukje terugrijden door Capitol Reef naar Torrey. We bekijken hier nog even Goosenecks viewpoint en Panoramapoint. Bij Goosenecks worden we als we de auto uitkomen meteen aangevallen door hele kleine vliegjes, bah (we snappen nu wat Jan bedoelde). We wilden hier zo snel weg dat Julian niet eens meer gefilmd heeft!

We hebben vanavond gegeten bij Slackers. Een burgertentje dat werd aangeraden door Janny. Julian heeft inderdaad een super lekker burger gegeten, bedankt voor de tip (ik ben niet zo van de burgers, dus heb het bij sla met crispy chicken gehouden). Nu zitten we gezellig game 7 te kijken (op dit moment staan de Celtics voor met 54-45) en te msn-en met Shanice die ook de game aan het kijken is. Straks misschien nog even een duik in het zwembad.

Dag 12: Zion - Bryce

72F

Vanochtend al weer vroeg op. Er zijn wergwerkzaamheden op de route naar Bryce en de weg is slechts tot 9.00 uur open, daarna moet je een alternatieve route rijden. Dus staan wij op tijd bij de afsluiting. We moeten een aantal keer stoppen voor een stoplicht en achter een pilot car aanrijden, maar gelukkig valt de vertraging nog wel mee. We hebben wel met pijn in ons hart afscheid genomen van de Desert Pearl Inn. Heerlijk zo’n luxe grote kamer.

We komen al rond half 11 aan in Bryce en beginnen met een wandeling. We lopen de combinatie Navajo Loop en Queens Graden. Toen we 6 jaar geleden in Bryce waren onweerde het. Het wordt dan afgeraden om de canyon in te gaan (dus dat hebben we ook niet gedaan), dus we zijn erg blij dat het nu prachtig weer is. Het waait vandaag wel heel erg hard. De wandeling was erg mooi. Vanaf de uitzichtpunten in Bryce heb je vooral zicht bovenop de canyon. Alhoewel die erg indrukwekkend is, is het ook prachtig om tussen de rotsen/hoodoos te lopen. Helaas is een deel van de Navajo trail al sinds april dit jaar afgesloten door gevallen rotsen. Wij kregen trouwens ook nog bijna een vallende grote kei op ons hoofd. Het schol maar een kleine 2 meter. Waarschijnlijk was deze door de wind van een hoger gelegen rots gewaaid. Erg gevaarlijk, maar gelukkig is alles goed gegaan. Na de wandeling gaan we eerst naar de camping. We bekijken onze cabin. Hij ziet er schoon uit, maar wat een verschil met de afgelopen 2 nachten. Er staat een stapelbed in (2 2 persoons boven elkaar) en een tafel met bankje. That’s it! Heel erg basic dus. We besluiten om vanmiddag lekker te relaxen bij het zwembad en dan pas vanavond weer terug te gaan naar Bryce, zodat we van de zonsondergang kunnen genieten.

Na het eten gaan we terug naar Bryce en rijden we tot het eind van het park en pakken dan een aantal uitzichtpunten mee. De zonsondergang bekijken we vanaf Bryce Point. Het is prachtig om de zon langzaam onder te zien gaan. De kleuren veranderen constant. Je voelt je erg nietig bij zo’n mooi uitzicht.

Dag 11: Zion

92F

Ook vandaag waren we weer vroeg op (7.00 uur). Op het gemakje gegeten en aangekleed en om 8.30 waren we in Zion. Hier de shuttlebus gepakt naar Angels Landing. In de bus zaten we naast Amerikanen en de man begint tegen Julian te praten (dat is hier heel normaal). Na een tijdje kletsen draait zijn vrouw om en vraagt: ’Do I hear a dutch accent?’ Haar ouders kwamen uit Nederland en zijn 50 jaar geleden geëmigreerd naar Amerika, maar spraken nog steeds met dat Nederlandse accent. De man en vrouw waren ook al verschillende keren in Nederland geweest en hadden diverse toeristische attracties bezocht die wij nog nooit hebben gezien (Kinderdijk, Keukenhof), zoals heel veel Amerikanen die we hier spreken nog nooit een stap in een Nationaal Park hebben gezet. Na een gezellig gesprek (en een tot ziens) stappen we uit bij The Grotto. Omdat we hier vroeg zijn, lopen we grote gedeelten lekker in de schaduw. Het eerste deel van de wandeling gaat een beetje berg op, daarna nog een stukkie steiler, vervolgens komt de Wiggly, dat is een stuk met een haarspeldbocht vervolgens 15 meter pad, weer een haarspeldbocht, etc. In totaal een stuk of 20 haarspeldbochten. Je komt vervolgens uit bij Scouts Outlook. Veel mensen lopen deze wandeling tot hier. Eigenlijk waren we al verbaasd dat we zo snel (50 minuten) bij Scouts Outlook waren, we hadden verwacht dat het verder lopen was. Hierna begint Angels Landing, een grote rots met links en rechts afgronden en hier kun je omhoog klimmen. Op sommige stukken zijn stalen kabels gespannen zodat je je hieraan kan optrekken en vasthouden zodat je de afgrond niet invalt! Na even een broodje en banaan te hebben gegeten zijn we aan de klim begonnen. Ongeveer halverwege kwamen we Nederlanders tegen (tot nu toe nog maar 3 Nederlandse stellen/families gezien/gehoord, een unicum!) en zijn we een stukje samen op geklommen. Het was geen echte moeilijke klim maar wel inspannend. De klim was zeker de moeite waard. Bovenop heb je een 360 graden uitzicht over Zion, geweldig! Na wat gegeten en gedronken te hebben en van het uitzicht te hebben genoten, zijn we weer aan de afdaling begonnen. Dat is toch een stuk lastiger (voor de knieën). Uiteindelijk hebben we er dik 3 uur over gedaan, dus vergeleken met de wandeling in Yosemite, een eitje!
Toen we aankwamen bij de bushalte kwam de shuttle net aanrijden, hebben wij even geluk (alhoewel de shuttles echt af en aanrijden, dus je hoeft nooit lang te wachten). We hebben de bus terug naar het Visitor Centre genomen en toen met de auto weer terug naar onze hotelkamer. Hier was de tip voor de kamermeisjes al wel weggehaald, maar de kamer nog niet schoongemaakt! Ze waren denk ik met lunchpauze. Daarom meteen onze zwemkleding aangetrokken en zijn we naar het zwembad gegaan. Hier lekker gerelaxed. Het zwembad was best redelijk groot en er was ook nog een jaccuzi, heerlijk warm dus goed voor de vermoeide spieren!
We hebben daarnet lekker pizza gehaald en zometeen begint game 6. We hopen dat Celtics vandaag kampioen worden!

Dag 10: Las Vegas - Springdale

94F

Zijn we eindelijk gewend aan het tijdverschil en worden we op een redelijk tijdstip (8.00 uur) wakker, hebben we de wekker om 6.30 gezet! Konden we nl. de tweede helft van de voetbal kijken. Nou dat hadden we goed gegokt, we zetten de tv aan en hupla GOAL! Ik heb lekker nog een beetje liggen dommelen terwijl Julian lag te kijken. Toen de voetbal was afgelopen hebben we nog even een uurtje verder geslapen. Het was er gisteren niet meer van gekomen om naar de Gun Store te gaan, dus hebben we dat vanochtend gedaan. Dit is een schietbaan waar iedereen (voor veel geld, maar goed je moet er iets voor over hebben!) kan schieten op een target. Julian nam de Coalition Package/Iraq Paq en ik zat zelf nog te twijfelen. Zo’n schietapparaat is helemaal niets voor mij, maar ja hoe vaak komt het voor dat je de kans hebt om het eens uit te proberen… Dus uiteindelijk toch een meidengun uitgekozen (roze met een Hello Kitty erop, ik geloof een AK-47 (10 bullets) maar weet het niet zeker!) en ik heb het dus ook gedaan. In het Iraq Paq zaten 3 verschillende guns: een M9 pistol (handwapen dat gebruikt wordt door Amerikaanse politie, 20 bullets), daarna een M16 (machinegeweer, 25 bullets) en als laatste een M249 SAW (volautomatisch machinegeweer dat gebruikt wordt door het Amerikaanse leger). Bij elk geweer kreeg je een ander target (Bin Laden of een terrorist). Met het tweede geweer zag Julian niets door het vizier en schoot hij meer in het plafond en de touwtjes/ophangsysteem door (aan allebei de kanten), zodat Bin Laden op de grond viel! Het was heel grappig, maar de instructeur was not amused, want moest het hele systeem weer opnieuw maken. Julian vond het helemaal fantastisch om te schieten en kreeg ook nog een gratis t-shirt. Ik ben blij dat ik het toch gedaan heb, maar het is toch niets voor mij.
Toen de adrenaline weer een beetje gezakt was, zijn we even naar de walmart gegaan om weer wat inkopen te doen. Daarna aan onze rit van vandaag begonnen. We zijn naar Valley of Fire Sate Park gereden. Een heel mooi, vrij onbekend park. Het was vandaag eigenlijk een beetje te warm om er echt van te kunnen genieten (we hebben het 98F (37C) zien worden, maar in de zon voelt dat veel warmer aan). We zijn ook op zoek geweest naar de Fire Wave, maar hebben m niet gevonden (en hadden ook geen puf meer om nog verder te zoeken). Het is wel een heel mooi park, een aanrader. Om een uur of 4 zijn we aan het laatste gedeelte van onze rit van vandaag begonnen: op naar Springdale! Hier kwamen we rond 17.30 aan, maar omdat we inmiddels Utah zijn binnen gekomen is de klok een uur vooruit gegaan dus is het inmiddels 18.30. Dit hotel is ons aangeraden door iemand van het Amerika Forum en we zijn heel blij dat we dit (erg dure) hotel hebben geboekt. We hebben een prachtig grote kamer met balkon en uitzicht op het zwembad. Daarna gegeten en nu zijn we bezig met de was (die zit inmiddels in de droger). Morgen gaan we Angels Landing lopen (ik ben eindelijk van mijn spierpijn van Yosemite af, dus ik kan er weer tegenaan!), we willen toch wel redelijk vroeg opstaan, zodat we niet op het heetst van de dag in het park zijn.

Dag 9: Las Vegas

84F

Vandaag lekker rustig aan gedaan. Lekker uitgeslapen en een beetje aangerommeld. We hoorden op tv van een (twijfelachtig?) record in Las Vegas. Gisteren was het nl. 79F (26C) en dat was een laagte record. Nou je hoort ons niet klagen hoor, 26 is prima te doen. Vandaag is het inmiddels weer iets warmer met 84F.

Om een uurtje of 1 zijn we richting de premium outlets gegaan om te shoppen. Julian heeft weer lekker ingeslagen! Om 16 uur hadden we met Jan en Janny afgesproken bij de Food court.

Heel apart om je ouders te zien in Amerika! We hebben gezellig eerst een ijsje en daarna chinees gegeten, verhalen uitgewisseld (en nog wat tips gekregen voor de komende 2 weken) en gesproken over de Amerikanen en hun gewoonten.

Jan en Janny hebben het erg warm gehad, hopelijk valt dat bij ons mee. Morgenochtend vroeg vliegen zij weer terug naar Nederland. Terug in het hotel nog even naar een pokertoernooi gekeken en de samenvatting van game 5. Yeah, de Celtics staan voor met 3-2.

O ja, Ka, dit keer hebben we wel een heerlijke cocktail kunnen drinken :P!

Bedankt!

Bedankt voor al jullie mails, reacties op het blog en smsjes. Heel leuk om te lezen dat jullie ons volgen. Inmiddels zijn we aangekomen in Springdale en slapen we in een supermooie kamer in Desert Pearl Inn. We gaan nu echt de parken in en hebben hier dan ook bijna geen bereik meer met onze telefoons. Smsjes komen dus sporadisch binnen en terug smsen is vaak onmogelijk.

groetjes, Julian en Nicoline

P.S. vergeet niet op onze fotosite te kijken!

Dag 8: Death Valley - Las Vegas

92F

In verband met de warmte hebben we vannacht met de airco aan geslapen, dus we worden een beetje brak wakker. We ontbijten met het heerlijke krentenbrood en gaan op weg naar ons eerste stop van vandaag: Mosaic Canyon. Dat ligt ongeveer naast de deur, dus een kort ritje. Deze canyon vinden we erg mooi, de stenen zijn door de weersomstandigheden prachtig glad geslepen. Vervolgens rijden we weer een klein stukje verder naar de Sand dunes. Deze schijnen met zonsondergang vooral erg mooi te zijn, maar we hadden gisteren helaas te veel bewolking hiervoor. We vinden het wel erg bijzonder om zulke grote hopen zand te zien in de woestijn, maar verder vinden we er niet zo veel aan. We vervolgen onze weg en rijden via het visitor centre door naar de andere punten: Badwater (laagste punt van Amerika), Artist Palette (rotsen in allerlei kleuren), Zabriskie Point, Twenty Mule Canyon Road (een onverharde weg, die je ook met de auto kunt rijden, maar ik was blij dat we in een SUV zaten…) en Dantes View. Zabriskie Point en Dantes View zijn onze favoriet. Bij Dantes View hebben we heerlijk zitten smullen van ons kaas-uienbrood! Het is vandaag overwegend bewolkt dus het is goed uit te houden. Als de zon doorkomt voel je wel dat het hier behoorlijk snel warm kan worden. Na al deze mooie punten beginnen we aan de rit naar Las Vegas (ongeveer 200 km). We komen rond 17.30 aan en rijden gelukkig in 1 keer naar het hotel. We proberen de 20 dollar trick voor een upgrade, maar het hele hotel zit vol (zaterdagavond). En dat is te merken. Als we bij de liften komen (8 stuks voor 10 verdiepingen) staan we gewoon in de rij. Als we eindelijk aan de beurt zijn en op onze verdieping aankomen (11e) moeten we nog een heel eind lopen voordat we bij onze kamer zijn (500 meter ofzo). We gaan eten bij het buffet, want dat zit bij de kamerprijs inbegrepen. Hier hebben we lekker veel keus en we laten het ons dan ook goed smaken. De toetjes zien er heerlijk uit (oma zou ervan smullen). Daarna lopen we nog even de strip op en bezoeken we o.a. de 4 verdiepingen tellende M&M winkel (niets gekocht!) en gaan kijken naar het waterballet bij Bellagio (op muziek van Pink Panter).